استفاده تنبیهی از تردمیل

تردمیل تنبیهی در سال 1818 توسط یک مهندس انگلیسی به نام سر ویلیام کوبیت، پسر یک آسیابان اختراع شد. او با اشاره به زندانیان بیکار در زندان سنت ادموندز، پیشنهاد کرد تا از قدرت عضلانی آنها به منظور درمان تنبلی و تولید کار مفید استفاده کنند.

تردمیل کیوبیت که برای تنبیه و مجازات اختراع شده بود، معمولا حول یک محور افقی می چرخید و نیاز به گام برداشتن کاربر به سمت بالا داشت، مانند بالا رفتن از راه پله های بی پایان. افراد مجازات شده در اطراف خارج چرخ به منظور ایجاد ثبات نرده افقی، گام بر می داشتند.

اولین تردمیل ها که آنها را تردویل نیز می نامیدند، شامل دستگاه های افقی و یا محورهای چرخ متمایل و به صورت تک کاربر بوده اند که در آنها کاربر در داخل محور چرخ افقی طراحی شده قرار می گرفت و از میله به عنوان دستگیره استفاده می کرد. در واقع این تردمیل عملکردی مشابه اسباب بازی های مورد استفاده برای حیوانات کوچک مانند همسترها داشته است.

این انواع تردمیل تا نیمه های دوم قرن نوزدهم مورد استفاده قرار می گرفتند؛ این تردمیل ها شبیه به چرخ دستی های با طول بیست فوت با 24 پله در اطراف یک استوانه شش فوتی بودند. چندین زندانی در اطراف این چرخ قرار می گرفتند و مجبور به فعالیت 6 ساعت و یا بیشتر در طول روز بودند و به طور موثر حدود پنج هزار تا چهارده هزار فوت به صورت عمودی حرکت می کردند.

با این حال هدف استفاده از این تردمیل عمدتا تنبیهی بوده است ، بدنام ترین تردمیل در سال 1821 در زندان بریک استون نصب شد و به منظور خرد کردن دانه ها به عنوان یک مکمل برای آسیاب بادی ها مورد استفاده قرار گرفت. بدنامی این تردمیل به دلیل خشونت استفاده از آن بود، که با گذشت زمان به عنوان یک استعاره طنز محبوب شد. این نوع تردمیل برای پمپ کردن آب یا قدرت محوری در معادن نیز مورد استفاده قرار می گرفت.